Time flies when you're having fun.

Poeh tijd vliegt. De vakantie is gewoon nu al voorbij, ik kan me het gewoon niet voorstellen. Mijn to-do lijstje was zoals verwacht natuurlijk niet afgewerkt. Toch mag ik vrij trots op mezelf zijn, de helft van het schoolwerk heb ik wel gedaan!

Deze post is meer voor mezelf, dan echt specifiek voor deze blog.

Recap van mijn (vakantie)week:

Zaterdag: 

Rond een uur of vijf kwam ik aan bij een vriendin met teppanyaki-gourmet. De rest was er nog niet, dus samen lekker even bijgepraat met een heerlijk kopje cappuccino. Een half uur later kwamen de andere twee eraan en konden we lekker gaan eten. Oh wat hebben we een lol gehad, heerlijk ouderwets avondje roddelen onder het genot van eten en een wijntje. Al zaten we nog zo vol, ik wilde heel graag de McFlurry Appeltaart proberen. De twee die later kwamen, zijn een beeeetje lui en besloten met de scooter te gaan. Aangezien de hond uitgelaten moest worden, liepen ik en de andere vriendin van me naar de McDonald's en zagen we hen wel daar. Dit vind ik altijd zo heerlijk, na het eten een wandeling maken (het was 15 minuten lopen, dus heerlijk zelfs met de regen). Natuurlijk moesten wij ook weer terug lopen, maar zo'n ramp vonden wij dat niet.

Zondag:

YES! Het huis had ik voor mezelf, want de rest ging bij mijn tantes op visite en ik had geen zin... Eindelijk een rustdagje voor mezelf en had ik het huis schoongemaakt, 20 opgavens wiskunde gemaakt, Vampire Diaries weer 5 episodes verder gekeken, Nikita eindelijk de eerste paar episodes gekeken en nog lekker geskyped met een vriendin die ik al heel lang niet meer had gezien. 

[Maandag en Dinsdag zijn op de een of andere manier uit mijn geheugen gewist... Eén van die dagen was ik wel wezen shoppen met mama en die andere dag had ik een boek gelezen maar meer kan ik me ook echt niet herinneren :$]

Woensdag:

's Morgens van 11 tot 12 (mijn hopelijk laatste) rijles gehad. Toen ik thuis kwam, had ik weer een leeg huis verwacht, want mijn vader had een vrije dag en ik dacht dat ze naar Rotterdam waren gegaan. Ik doe de sleutel in het slot en bam, daar had je het al, een gillend broertje van 4 die wil dat iemand hem helpt zijn schoenen aan te doen. Een schreeuwend broertje van 14 die tegen die van 4 schreeuwt dat hij even moet wachten. Mama die naar beneden schreeuwt: "Vivian schiet op! We gaan zo weg!". Dan heb je nog mijn rustige vader die uit de keuken komt en zegt: "We gaan naar Rotterdam, Yam Cha [spreekt uit: yam tsjaa] (dimsummen)." Wat lief, ze besloten op mij te wachten. Na anderhalf uur in de auto te zitten, waren we dan eindelijk in Roffa. Lekker gedimsumd bij de Lange Muur en toen ging ik in m'n eentje lekker shoppen. [Mijn ouders wilden nog langs de toko en st. Anna cakes.] Gelukkig had ik mijn mobiel opgeladen voor ik wegging, met mijn vriendinnen in 2 verschillende whatsapp-groepen leek het alsof ik met hen aan het shoppen was. Foto, en wat vind je van deze? En deze, foto? Dit blousje niet te groot? Hahaha geweldig, was ik toch niet in me eentje op stap.

Donderdag:

De grote dag was aangebroken, ik werd om 7 uur wakker, want mijn examen begon om 8.00 uur en ik moest sowieso een kwartier van te voren aanwezig zijn. Heel zenuwachtig, zoals voor mijn theorie-examen, was ik niet. Maar de kriebels zaten er sowieso wel... Er werd omgeroepen en de examenkandidaten mochten naar boven lopen... Stap, stap, stap... Enge gedachten vlogen door me heen: Wat als de examinator moet ingrijpen. Wat als ik door de bocht vlieg, wat als ik meteen de snelweg op moet?! Het was notabene 8 uur 's morgens en dan zijn er onwijs veel vrachtwagens op de weg :( Hoppa daar had je het weer hoor, mijn faalangstgedachtes. Ik dwong mezelf om kalm te worden en lachte verlegen naar mijn examinator bij de begroeting. Oh wat hoopte ik dat hij niet chagrijnig was, door een beetje te glimlachen hoop ik altijd iemand minder streng te laten zijn. Thank God, hij was geen zuurpruim. Helaas wonnen de zenuwen toch wel en was mijn volgafstand telkens te kort en op de snelweg ook weer. Ik was gezakt. Balen, want het waren alleen slordigheidsfoutjes. Ik had het deels ook wel verwacht, maar de klap kwam toch hard aan. Stil als ik was heb ik de dag doorgebracht met een boek. Huilen deed ik niet, nee ik haat huilen. Iedereen wilde natuurlijk weten wat ik fout had gedaan, maar graag wilde ik er niet over praten en was voornamelijk kortaf. Zelf begreep ik de fouten al en dat vond ik genoeg. Lief als de meesten waren, probeerden ze me te troosten door lieve dingen te zeggen. Helaas weet eigenlijk niemand, dat ik er niet zo van houd zo getroost te worden maar liever aan het lachen gemaakt wil worden of het er gewoon niet over wil hebben. Achja... Ook ging het middagje wellness helaas niet door, omdat mijn collega/vriendin ziekjes was, dan maar next week of week erop! :)

Vrijdag:

Oh wat had ik lang niet meer gezwommen, samen met 3 vriendinnen en de zusjes van één van hen gingen we lekker naar het zwembad. Van elf uur 's ochtends tot 's middags vier uur waren we daar te vinden. Geweldig om na al die jaren te zien dat er niet veel is veranderd, maar toch wel leuker is geworden. Ik moest echt om vier uur weg, want ik moest om 6 uur alweer werken... Jaa ik was moe en uitgeput, maar ging toch gewoon werken aangezien ik wel wist dat het een zeer rustige dag zal worden. Ik werk bij een aziatisch restaurant en dan bij de wok-afdeling. Elke vrijdag is het zeer rustig helaas. Voor vandaag minder erg, gelukkig mocht ik dus ook weer vroeg stoppen.

Zaterdag:

Oh wat een spierpijn in mijn armen en schouders. Ik wilde weer een lekker rustdagje. Iedereen was het huis weer uit, dus ik kon even verder met mijn to-do lijstje voor school. Ontspannen als ik was, op de bank een ander boek lezen voor het vak nederlands. In anderhalf uur tijd heb ik toch wel 157 bladzijdes gelezen. Hmm wat moest ik nu doen... Ohja een boekverslag maken... Maar even een dutje kon toch wel? Ja vast wel. BAM 2 en een half uur later word ik wakker, ohjee het is alweer bijna 's avonds... Achja het mag een rustdag zijn :)